پرهیز از حزب گرایی

پیرمرد دست مصطفی را گرفته بود . می کشید و می خواست ببوسد ، ول کن نبود . اصرار می کرد . آخر پیشانی مصطفی را بوسید . رو کرد به بقیه و گفت :( پسرم دانشجو بود .حسابی افتاده بود تو خط سیاست و حزب بازی و از این چیز ها یک روز توی لشکر ، دوره گرفته بود که مصطفی سر می رسه و یکی می خوابونه توی گوشش که اگه اینجا اومدی ، به خاطر خداست ، نه به خاطر بنی صدر و بهشتی . در لشکر امام حسین علیه السلام باید خالص بمونی برای امام حسین علیه السلام و گرنه ، زود راهت را بگیر و برگرد دیگه از همون موقع حزب و این بازی ها را گذاشت کنار .)

 

خاطره ای از شهید حجت الاسلام مصطفی ردانی پور

حتی بعد از شهادت

چند سالی می شد که جنگ تمام شده بود و قاب عکس علیرضا روی طاقچه یادآور خاطرات بود . برادر که بعد از مدتی فرصت کرده بود به مسجد سری بزند ، بعد از نماز رفت سراغ حاج آقا و دو زانو نشست کنارش ، با احترام سلام کرد و گفت ( فرستاده بودید دنبال من ؟ ) حاج آقا بعد از سلام و احوال پرسی نگاهی به اطراف کرد و آهسته گفت ( دیشب خواب برادرتان را دیدم . به من سپرد تا به شما بگویم مواظب اداء نماز صبح باشید ) برادر که حالا عرق شرم به روی پیشانی اش نشسته بود یادش افتاد چقدر غرق دنیا شده است و تا آخرای شب مشغول کار است و اکثر صبح ها هم از فرط خستگی نمازش قضا می شود .

خاطره از شهید علی رضا کریمی

سرنوشت کشور در دست ماست...!

گاهی سرنوشت را باید آنطور نوشت که حتی تا سال های سال هم جوانان کشورت به راه و انتخابت افتخار کنند....!

شهدا مایه افتخار ما شدند، آنهایی که با انتخاب خود حماسه ای جهانی آفریدند....!

وحال رسالت کنونی ما انتخاب اصلح ترین فرد برای ادامه راهشان است...!

صرفا جهت اطلاع بعضی ها

واقعا راهت رو ادامه دادیم شهید ......